*
refleks olarak etrafıma baktım.
çok kısa süre sonra aynı ses tekrarlandı.
bu sefer sesin cebimdeki telefondan geldiğini farketmem geç olmadı.
telefon ya da mesaj sesine henüz alışık olmadığım için üzerime alınmamıştım ama iki mesaj da bana gelmişti.
henüz telefona kaydetmediğim eylül'ün numarasından gelmişti mesajlar.
ilkinde:
"yeter artık, allah aşkına beni arama, bırak peşimi, ben seni tamamen çıkarttım hayatımdan, sana dair hiç bir şey bırakmadım geride, yeni bir hayata, senin olmadığın bir hayata başladım ben. senin tanıdığın bildiğin eylül öldü, anladın mı, öldü. ben artık bambaşka biriyim, ben artık başkasını merak eden biriyim... " yazıyordu
henüz ilk mesajın mutluluğunu yaşayamamıştım ki daha kısa olan ikincisine kaydı gözlerim.
"beni bir daha sakın arama... !" yazıyordu.
o an tek yaptığım şey kafamı kaldırıp yukarı bakmak ve ona teşekkür etmek oldu.
"teşekkürler Allahım" dedim sessizce.
yüzümde gülümseme yoktu ama içimde tarifsiz bi mutluluk vardı.
doğru ablamın evine sürdüm arabayı eylül'ün orda olduğunu düşünerek.
orda değilse bile ablamın telefonundan arar yerini öğrenirim hem de ablamı görmüş olurum diye düşündüm.
çabucak ablamın evine gelmiştim.
arabayı gelişi güzel, evin önüne park ettim.
zıplayarak indim arabadan.
kapıyı çaldım.
kapıyı Eylül açtı.
iliklerime kadar rahatlamıştım amk.
hem onu görmek, hem burda olduğunu bilmek, hem de az önce emre diye bana attığı mesaj tarifsiz bir şekilde rahatlatmıştı beni.
-hoşgeldin. dedi kapıda.
gülümsüyordum aptal aptal.
ama eylül'ün yüzü asıktı, canı sıkkındı.
canının sıkılmasına bu kadar mutlu olacağımı hayal bile edemezdim.
ama kendisini emre'nin aradığını sanıp canının sıkılması acayip mutlu etmişti beni.
-hoşbulduk. dedim
içeri geçmem için kenara çekildi ben ayakkabılarımı çıkartırken.
ayakkabılarımı çıkarttım ve içeri geçtim.
peşimden o da geldi.
salona geçince tekli koltuklara oturduk karşılıklı.
ablamı görememiştim.
-ablam nerde. diye sordum.
-uyuyor ama bu sefer gerçekten. dedi ufaktan tebessüm ederek.
-bu saatte uyumazdı ablam. dedim
-gece hiç uyumamış, gözleri kapanıyordu, ben de yatağına yatırdım, gidecektim ama gidemedim belki uyanınca konuşmaya ihtiyacı olur diye. dedi
-iyi yapmışsın. dedim
2-3 havadan sudan muhabbet ettikten sonra asıl mevzuya girdim.
-canın sıkkın gibi. dedim
-biraz. dedi
-anlat bakalım noldu. dedim
-sonra konuşalım mı, kafamı toparlamam lazım. dedi
henüz renk vermeyerek bekledim, olayları nasıl anlatacağını merak etmiştim.
onun anlatmasını bekleyecektim.
ikimiz de susuyorduk.
ben anlatmasını bekliyor o ise anlatmak için cesaret topluyor ve biraz da kendini naza çekiyordu.