yalanı, yalan söyleyeni olabildiğince hayatımdan uzak tuttum. sizler de böyle yapın. kandırılmışlık hissi berbat bi şey çünkü.
kimi zaman yalan söyledim, bazen de yalan söylemek zorunda kaldık. ama hep olduğum gibi biriydim.

kendime karşı dürüst olmaktan hiç çekinmedim ve Mısra'dan sonra gelişen bir kaç olayın ardından oturup kendimle barışık bi şekilde düşünmeye başladım. insan, yaptığının karşılığını görmeden kurtulamıyo beyler, dedim ki kendime çıkarcıları çıkart hayatından, söz verip de tutmayanları çıkart, sana yapamazsın diyenleri çıkart, senin hedeflerini küçültenleri çıkart, ufkunu daraltanı çıkart, sözüne güvenmeyeni çıkart, sevmediğin insanı çıkart hayatından charly. çünkü bu insanların sana hiçbi yararı yok. yanında gölge olmaları hiçbi şey ifade etmiyor charly gör bunu.

belki çok fazla insanı geride bıraktım, fakat iyi de oldu. her şeyden vazgeçtim beyler. sadece para vermeden sevişiyorum diye seviyorum demekten vazgeçtim. yan yana reklam oluyoruz diye yanımda bulunan samimiyetsiz arkadaşlardan vazgeçtim. çıkarları doğrultusunda beni hayatına dahil etmeyi düşünenlerden vazgeçtim. egolarını, vicdanlarından daha yüksekte tutanlardan vazgeçtim. üzenden vazgeçtim.

anlattıklarım dışında çok kızla muhattap oldum. "yazsa olur" dediğim, yazdığı zaman "olmaz" dediklerim oldu, beğendiğim halde reddettiklerim oldu, kibarca reddettiklerim oldu, hayatımda olmasa dahi bana saygı duyanlar oldu, hayatımda olmasına rağmen içten içe benden nefret edenler oldu, düşmanlarım oldu.

ve ben şunu gördüm beyler. ne dost, ne sevgili ne de başka bir insan için size yakışmayan bir şeyi yapmaya değmiyor hiç kimse. her ne olursa olsun kendinizden ödün vermeyin, ne kadar değer verirseniz ne kadar severseniz sevin hiçbir insan için kendinizden ödün vermeyin. Kendinizi beğenmeyin, ama kendinizi sevin. Çünkü bir insan için kendinizden ödün verdiğinde kısa zamanlı gözlerinde büyürsünüz fakat bunu uzun zamana yaydığınız zaman gözlerinde küçüldüğünüzü görmek çok da zor olmaz.