evi dizmek için erken geldik z şehrine, buzdolabı çamaşır makinesi gibi ekgibleri tamamlamak amacıyla. 1-1,5 haftalık bi süreç vardı önümüzde. annemi gezdirdim hep, öğlen akşam 5e kadar eşya baktık, 7ye kadar dinlendik, 7den sonra serin havada sağa sola gezdik beraber. hal falan kalmadı tabi bizde o 1 haftada.

sonra annem döndü, okul başladı. amfide cool cool takılıyoruz beyler kimseyle bağımız yok olsun da istemedik zaten. yani ilk dönemler böyle yavşak gibi gidip her kızla muhabbet etmek ne biliyim.. bize ters geldi, kendi tayfamızla takılıyoruz.

neyse, bu dönem de kayda değer bi şey olmadı açıkçası, sınıfını tanıyosun simalar hafızana atılıyo o kadar, vizeler başladı.
arkadaşımla gittik, amfilerde sınav düzeni şu şekildedir beyler, uzun uzun 5li sıralar var, biri sıranın bi ucuna biri sıranın diğer ucuna oturur. yoklama kağıtları da en önden arkaya doğru gider, sağa sola uzatılmaz.

sınav öncesi sohbet ettik biraz arkadaşla, sonra o bi uca oturdu ben bi uca. sınav başladı, bitti. çıktık. eve geliyorum. biri takip etti beni. adı mısra. baktım benim üni'nin adı yazıyo bilgilerde, dedim heralde sınıftan, geri takip ettim. eve geldim.
baktım twitterdan mesaj, sınavın nasıl geçti?
dedim kötüydü ya zaten ben çalışmadım pek, senin nasıldı?
benim iyiydi ya ben zaten alttan alıyorum dersleri..
kız bizden büyük çıktı yani beyler.
dedim hmm, kusura bakma ama ben tanıyamadım seni pek yanlış anlama beni ama dedim.
dedi ya ben sınıftan, eğer kızmıcaksan anlatıyım dedi
buyur dedim dinliyorum..