*
"hey allahım ya" diyerek bindim arabaya ve ceyda'yı beklemeye başladım.
aradan bi 10 dk geçmişti ki ceyda arka kapıyı açarak bindi arabaya.
-hay allah ya, kusura bakma. dedi nazikçe.
-yok ya nolacak, ne kusuru. dedim
o hırçın kız gitmiş yerine bambaşka bi kız gelmişti.
aksi gibi kız bana iyi davrandıkça da gözüme hoş gelmeye başlamıştı.
şefkate muhtaç bi bintim neticede, o an hissettiklerim çok doğaldı,
ama benim dünyalar güzeli eylül'üm vardı.
öyle şeytan dürtse de ondan başkasını görür müydü hiç gözüm.
ceyda'ya sormadan evine doğru sürdüm arabayı.
o da ses etmediğine göre doğru gidiyordum.
yahya kaptan'a girmiştim.
evinin önüne gelince durdum.
-ne kadar? diye sordu.
taksimetredeki tutarı aşağı yuvarlayarak söyledim.
poşetlerden birinden çıkarttığı poşetli bir kutuyu elime sıkıştırıp kaçar gibi indi arabadan.
öylece bakakalmıştım arkasından.
poşetin içini açtım.
kutunun üzerinde bi kadın resmi vardı, sağ alt köşesinde de "Nokia" yazıyordu.
"vay amk" dedim ve fırladım ceyda'nın arkasından.
kutu hala elimdeydi.
böyle bir şeyi kabul edemezdim amk.
binanın dış kapı merdivenlerinden çıkıyordum ki binanın kapısından girip yaylı kapıyı eliyle iterek hızlıca kapattı ceyda.
kapıyı yumrukladım ama koşar adımlarla içerdeki merdivenlerden yukarı çıktı.
-olmaz ki ama böyle ya. diye bağırdım arkasından.
-teşekkürünü mesaj olarak da alabilirim sorun yok. dedi 1. katın merdiven penceresinden.
konuşmama fırsat vermeden içeri girdi.
mal gibi kalmıştım oracıkta.
utanmıştım da lan beyler.
kız resmen bana acımış telefon almıştı. alışık olduğum bir şey değildi.
ceyda kendi çapında beni mutlu etmek istemişti ama aslında düşüncesizlik edip beni çok feci
yaralamıştı.
elimdeki kutuyla çaresiz döndüm arabaya.
emrah'ın yanına gitmek için sürdüm cemil otoya.
yolda ara ara sağ ön koltuğun üzerine koyduğum telefona baktım.
ona her baktığımda aslında acizliğimi hatırlayacaktım.
cemil oto'ya gelmiştim.
arabayı dükka'nın önüne koymuş ve inmiştim arabadan.
cemil usta ve emrah'ı dükkanın önünde taburede otururken görmüştüm.
içerde araba vardı ama belli ki ense yapıyorlardı.
ikisi de çok neşeli görünüyordu,
belli ki arayı düzelmiştlerdi,
uzayamayacağını zaten biliyordum ama ben karışmadan kendiliğinden düzelmesine çok sevinmiştim.
cemil usta hararetli hareretli bi şeyler anlatıyordu emrah'a.
duyduğum kadarıyla gençlik yıllarından bahsediyordu.
daha onlara selam vermemiştim iki içerden
-çaylar. diyerek elinde tepsiyle gelen gamze'yi gördüm.
belli ki 3. taburenin sahibi zaten vardı,
ve sandığım gibi cemil usta ve emrah'ın arası kendiliğinden düzelmemiş,
3. taburenin sahibi minik bir dokunuş yapmıştı...