O kadar ümitsiz, yaşama sevinci bitmiş, çevresinde onca olay olurken bu amca nasıl sezercik gibi bakıyorsa; ben de etrafımdaki mutlu insanlara öyle bakıyorum. Sanki bir tek ben şu lanet dünyada sürekli kederliyim. Etrafımdakiler etkinlikten etkinliğe konferanslara, konserlere, gezilere giderken benim tek sosyalliğim yurdun kantininde karışık tost yemek olmuş. Söyler misiniz panpalar, mutlu olmasını biz mi öğrenemedik, hayat mı öğretmedi bize be?