Çok uzatmadan devam edeyim..

Selim abi bu 8 çocuğun tanıdığı ddiğer sokak çocuklarını alıp onalrında tanıdığı diğer sokak çocuklarını toplmaya devam etmiş. ilk başta 58 çocuk toplamıi ama bunlardan 16sı vefasız çıkıp kendi yollarına bakmışlar, Selim abi bu 42 çocuğu o barakada toplamış onlara hergün öğütler verip yiyeceklerini karşılayıp temiz kıyafetler almış.

Yaklaşık 1 ay sadece onlara tavsiyelerde bulunup beraberce o boş arsadaki barakayı düzenlemişler, Arsaya çiçekler ve fidanlar ekmişler, barakanın içini el birliği ile daha geniş daha temiz ve daha yaşanılabilir hale getirmişler. tabi selim abide orda kalmaya başlamış. Çocukları kötü alışkanlıklardan uzak tutmak ve onları yanından ayırmamak için hergün belli görevler vermiş.

- Fidan ekmek
- çiçek ekmek
- Arsadaki gereksiz taşları ve çöpleri toplamak
- Barakanın temizliği
- Barakanın çatısını tamir etme

Gibi gibi hergün belli işler ve görevler vermiş. Bu bi ay içerisinde takluk bir arsayı temiz bir bahçeye, Ahır gibi bir barakayı yaşanılabilir geniş gecekondu bir eve dönüştürmüş. bu süre zarfında barakanın ve arsanın asıl sahibi sıtkı amca kimsesiz olduğu için arsanın tapusunu Selim abinin üzerine geçirmiş.

Bunu yapma sebebi ise;
Kimsesiz olması, Yaşlı ve hasta olması, Selim abinin fedakarlığı..

Selim abi bir ay sonra bu çocuklara iş aramış ve 12 tanesine iş bulmuş. Komilik, tornacılık, fabrika işçiliği, Bulaşıkçılık gibi işlerde çalışmaya başlamışlar. Bu çocuklardan gelen para ile yiyecek içecek alıyormuş. Diğer çocuklardan bazılarıda iş bulmuş. Hatta aralarından biri iş yerinde tanıştığı bi kız ile sevgili bile olmuş.

Aradan geçen sürede ise sıtkı amca vefat etmiş. Bu vefat selim abiyi derinden sarsmışta olsa o çocuklar için yine güçlü kalmaya çalışmış.

Hiç geri dönmedin mi bartına , aileni görmeye diye sordum. 'Döndüm bi kere pişman oldum sonra' dedi.

ve başladı anlatmaya