hikaye resmen bittiğine göre biraz empati kurarak kendi düşüncelerimi yazayım.
öncelikle eline sağlık kardeşim harika bir hikaye olmuş.
sosyallik ve arkadaş çevresi bakımından benden daha iyi bir çocukluk geçirdiğini söyleyebilirm. bizim maddi durumumuz belki seninkinden 1 tık daha fazlaydı ama orta halli diye tabir edebiliriz. ben tüm gün bilgisayar oynayan asosyal utangaç içine kapanık sevimsiz bir çocuktum. aşşağı yukarı ne olacağını tahmin ettiğimden küçük yaşta kız meselelerine pek fazla girmedim yani senin gibi bir kız yüzünden ağlamadım. lise zamanlarına fazla deyinmemişsin ama benim lise zamanım oldukça iyiydi asosyalliği atlatıp okulun popüler çocukları arasına girmiştim. babam belki seninkinden bile kötüydü ben daha çok küçükken bile suratıma doğru dürüst güldüğünü görmedim. baba konusunda eşit sayılabiliriz. lakin senin bu sıkıntılarının erken yaşta aşk hayatına atılmaktan kaynaklandığını düşünüyorum. küçük yaşta ağır yaralar aldın ve toparlanman uzun sürdü. aslında kilit nokta babalar panpacığım. öyle babalar var dost kanka gibi olursun o derece. ama bazıları var tohumu tarlaya ekip öylece bırakıp gitmiş ne tak yersen ye havası var. bizim ki biraz öyleydi sanırım. ben seni yaparım hayatına karışmam gibi birşey olmuş. üzücü yani. düzgün bir babaya sahip olmak mutluluğun temel şartıdır. kötü bir babaya sahipsen hayat enerjini emer hiçbirşeyi yapmak istemezsin sofrada yüzüne bakmaz tabağını alıp masadan kalkarsın felan... allahtan evden uzaklaşıp kurtuldum mahluktan yoksa elimde kalırdı büyük ihtimal...