Evet panpalarım beste diye bir tane kaşar vardı ona okadar çok aşıktım ki düşünün anasınıfında benden uzundu yanı hızlıca yaklaşıp yanağından öper kaçardım okadar severdim kaşarı bunu hoca farketmiş olacak ki anneme söylemiş neyse hep dalga konusu oldu bu kızda o kadar güzel değil orta tipli bununla 5 e kadar aynı sınıftaydık hep yanına giderdim hocalar bile bilirdi beni yanına oturturlardı kız hep bana ümit verir sonra tokat falan atar taşak geçerdi ben bunun için babaannemin yüzüğünü çaldım belki bi umut çıkarız ileride evleniriz falan diye yine kabul etmedi bende yüzüğü çaktırmadan aldığım yere geri koymuştum bu kızın kapısının önüne gidip deli gibi bağırır sevgimi haykırırdım yine millet bana gülerdi ulan bir kere arkamda birileri dursa sanki kıyamet kopucak en yakın arkadaşım bile o kız sana bakmaz deyince dertlenmiştim müslüm baba ,orhan baba , güçlü soydemir diler olmuştum 3 e 4 e giderken düşünün benim yaşıtlarım kapıda top oynardı ben evde arabeskin dibine vurur babamdan gizli rakıları içerdim.Bir gün yine bu kızı kenara çektim dedim bak amk kaşarı seviyorum ulan seni ama sanki içimdeki asosyal bin gitmiş okulun en yakışıklı havalı bini kaçmıştı olanlar yine aynı reddedilmiştim.son sene yine şansımı denedim yine reddetti bende başka kızlar arama çabasındaydım ama diğerlerine geçmeden hayatımın hatasını anlatıcam