Yapacak bişey yoktu. Sıkışmıştım. Başıma ağrı girdi. Sinirden kollarım titriyordu o ekmeği yemeye çalışırken. Kollarımdaki titreme omuzlarıma göğüs kafesime vurdu. Sonra uyumak için yattım fakat bu kadar şey olmuşken uyuyamıyordum. 8-9 saat sonra saatime baktım saat 7 falandı. Sersemlemiş ve yarı bilinci kapalı halde yatakta yatarken silah sesiyle irkildim. Ateş açılıyordu karakola. Yerin en az 5 kat altındaydım ama duyuyordum işte o sesleri. Çok korkuyodum sesler arttıkça artıyodu. Bomba sesleri silah sesleri insan bağrışları o an orada olmak istemezdiniz. Ne silahım vardı ne bişey yardım edemiyordum Türk askerine. Elim kolum bağlı yerin 5 kat altında bizimkilerin PKK'lı köpekleri öldürmelerini ve eve sağ salim annemle dönmek için dualar ediyodum. 2 saat sonra falan silah sesleri kesildi. Merdivende ayak sesleri gelmeye başladı. Ayak seslerinden 2 kişiden fazla oldukları anlaşılıyordu. Heyecanla beklerken kapı kırılırmışcasına açıldı. Komutan bana bakıyodu. Gel hadi diye bağırdı. Tekrar yukarı çıktı askerler fakat ben komutanın yanında biraz bekledim bana bişeyler soracak gibiydi.