Silahı kafamdan çektim. Sansar Uras'a baktım kafasından kan akıyordu. Direksiyona vurmustu sanırım. Yanındaki Cemal'e baktım ölmüştü. Yanımdaki 2 adamda ölmüştü. Uras iniltiler çıkarmaya başladı. Bacağıma sarılı olan bıçağı çektim başıma bi zonklama girdi ve aniden sersemledim. Çıkar beni buradan dedi fısıltıyla. Merhamet duygum kabardı fakat bu adamların
bana yaptıkları daha acımasızdı. Bıçağı boğazına dayadım ve hızlıca kendime doğru çektim elim ısındı sıcacık kan elime aktı. Arabanın kokpiti kan doldu. Çok kötü hissettim. ilk adam öldürüşümdü bu. Allah'ım beni affet diyordum. Bıçağı yanımdaki adama sürterek temizledim. Kendimi zorlayarak süründüm ve çıktım arabadan çatışma sesi yoktu. Çatışma sesi bittiyse askerler kazanmıştır kaçmalıyım diye bi içgüdü geldi. Teslim olmakda istedim ama yapamazdım. Belkide bana işkence ederlerdi. Hapishaneye girsem sağ bırakmazdı beni gerilla konuşurum diye. Gökyüzüne baktım. Gözümün önüne annem geldi. içim burkuldu ve yürümeye başladım. Geceydi pek bişey görünmüyordu. Yanımda silahım, bıçağım el fenerim ve 2 tane ağrı kesicim vardı. Fakat dikkatlice baktığımda bana ağrı kesici olarak çevrilen şeyin intihar hapı oldugunu farkettim turuncu bi haptı küçüktü. Ağrı kesici böyle olmaz diyerek yere attım. Yürümeye devam ettim. Yürüdüm, yürüdüm. Acıktım, susadım fakat ölmemem gerekiyordu. Üzerimdeki kamuflajların atkısını falan çıkardım. Bi asker beni görürse yanlış anlamasını biraz da olsa düzeltecektim. Sonra silahımı sırtıma taktım yürümeye devam ettim. Bi helikopter sesi geliyordu. içimden inşallah bu tarafa doğru geliyordur diye dua ederek yürümeye devam ettim. Yaklaşık 15 dakika sonra helikopteri gördüm ve ellerimi sallayarak bağırdım. Kurtarın beni diye. Helikopter havada 2 tur döndü. Sonra yavaşça aşşağı indi. 3 asker bana doğru koştular. Beni kurtardınız kardeşlerim çok saolun diyerek bağırdım fakat cevap gelmedi askerler üzerime koşturuyolardı.