mahallede yürürken parka geldik beyler, banklara oturduk metin hemen atıldı;

metin: kızlar tanışmamızın şerefine ben kola-cips alıp geliyorum siz bekleyin burda.
sibel: iyi olur metin
ben: ben de geleyim mi kanka (aklımı gibeyim)
metin: sen bekle kanka ben hallederim
meral: bence de kaan sen bekle burda akşam akşam yalnız bırakma bizi burda
sibel: ben geleyim istersen, bişeyler alıcaktım zaten
meral: tamam canım biz kaan'la burda bekliyoruz sizi

sibel ile metin markete gitti ben meralle baş başa kaldım amk. ulan yarım saat önce tanıdığım adam tabir-i caizze bi tinerci kızı peşine taktı şaştım kaldım.

meral: ee kaan okuyor musun çalışıyor musun? kendinden bahsetsene biraz
ben: çalışıyorum, liseden sonra okumadım. gerek duymadım daha doğrusu
meral: niye ki? seni tanıyan herkes zeki olduğunu söyleyip duruyor, niye okumak istemedin?
ben: boşver, oralara girmeyelim hiç.sen ne okuyorsun?
meral: uluslararası ilişkiler okuyorum 2.sınıftayım
ben: güzel bölüm, boş zamanlarında ne yapıyorsun?
meral: sibel'leyim genelde, onun dışında biliyosun işte arkadaşlarla cafeye falan gidiyoruz.bu arada sen niye bu kadar sakinsin?
ben: bilmem, hayat beni yorduğu için sanırım.
meral: hayat hangimizi yormuyor ki kaan, sessiz kalarak yenilgiyi kabul etmiş oluyorsun sadece. senin gibi birisine yakışmıyor sakinlik, içinde anlamsız fırtınalar kopuyorsa bunu kısa sürede hallet aksi halde kendine zarar verirsin sadece.