Çok değil , daha 1 hafta önce günümü gün edip sevdiğim kızla el ele kol kola gezerken nerden bilebilirdim ki kazık yiyeceğimi. Lanetlenmiş bir lahit gibi şimdi hayatım; herkesin yaklaşmaya korktuğu , kimsenin arayıp sormadığı bi halde. Millet sevgilisiyle yaz geldi diye el ele kol kola gezip fotoğraf paylaşırken benim tek yaptığım onlara bakıp mutluluklar dilemek. Sahile çıkıyorum kafam dağılsın diye. Daha çok bulanıyorum anılara , üstüm başım hep özlem kokuyo. Ama kokusunu alabilecek kimse yok hayatımda. Sahi dostlar , birisi bir gün gerçekten sevmek için çıkagelir mi hayatımıza ?