O sıra biriylr tanistim , ben 17 yaşımdayken o 23 yaşındaydı. Güzel olacağını sanıp başladım, tam 3 yıl köle gibi yaşadım onunla. Evde her gün fırtınalar, tekme tokat dayaklar yetmezmiş gibi birde o geldi. Tüm arkadaşlarımi aldı elimden, korkudan ayrilamadim. Bu arada simdi hatırlamadığını bir suru kavga dert tasa derken 2. Yıl bitiminde askere gitti. O gittikten bir kc gün sonra zaten berbat olan pgibolojimi daha da gibertecek bir haber aldım. "Canım dedigim, beni her sabah öperek uyandıran babamın kızı değilmişim." üstelik bunları anlatacak tek bir dost bile bırakmadı o adam bende. Askerdeyken beni terk etti. Aslında iyice oldu. Halden anlamaz, dert dinlemez biriydi. Sorun şuki, üniversiteyi bitirdim, hem çalışıp hem okumak zorunda olduğum için hic arkadaşım olmadı. Ve simdi gerçekten dertleşip akil danışmaya ihtiyacım var. Yine babamın yüzüne bakamiyorum, konuşamıyorum. Yine içmeye başladım. Dışarı çıkıyorum kimsem yok, eve geliyorum bir küfür yemedigm kalıyor.
Bi akil verin ben ne yapayim?