Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer
Kötü sondan kaçılmaz ki enseler kader kaçarken
Güneş yine batar güzel bir çiçek açarken
Renk beyaza döner oysa sen siyahta yaşarken
Kapın başkalarınca çalınmaktan korkarken
Varsa da hayat çoğu zaman aynılıklara
Zaman ve kader kasırgası savurur farklılıklara
Giden dayanır ayrılıklara
Kalan sarılır kendinden geriye kalan kalıntılara
Hem de sıkıcana