mevlana denilen ajanın son pisliği. müslümanlaşmamış türkler timurlenk tarafından Anadoluya sürülür. bakarlar bizim türkler müslüman olmuş. oruç tutuyorlar. ee ne bu oruç. sabah güneş doğmadan yemek yiyoruz güneş batana kadar aç kalıyoruz. şayandır kıllanır tabi. lan sabah akşam yemek yiyip nefes diyorsunuz bu ne pezolar diyor. allahımıza günde beş vakit namaz kılıyoruz diyorlar. şamanlar bu tanrının sizin yatıp kalmanıza duanıza mı ihtiyacı var diyor. bizim müslüman tanrımızı laf edemezsiniz yoksa keseriz kafanızı diyorlar. şaman şerefsizler bu ne biçim tanrı şiddet istiyor bizim göktengri doğayı koruyun ve sevin diyor bizden bir beklentisi yok diyor.

ortam böyle moğollar Anadoluya doğru ilerliyor. Anadolu kaybetmek istemeyen dönemin halifesi aşk doğa sevgi şiirleri yazan oğlancı mevlanayı görevlendiriyor. şamanizm gibi doğadan bahset sevgi falan islam'la birleştir. öncesinden ajanlar adamın kutsal olduğunu yayarlar. gelir Türk oğlanların peşini bırakmaz ama kutsal olduğu yayıldığı için suçlu bulunmaz.

adam bir efsane olur. şiir yazan bir oğlancı. neyse moğolların Anadoluyu istila eder ve Beyazıt savaşırken bu muhterem savaşın günah olduğundan kaderden bahsederek halkı moğollara karşı teslim olmaya davet eder. insan öldürmenin günahından girip hümanizme kaderden girip sevgiden çıkar.

bu oğlancı Moğol sever farslının saçmalıklarına nasreddin hoca karşı çıkar. halkı örgütlenip timurlenke karşı savaşmaya başlar. bunu duyan etek giyip dönen adam suikast planlar. vurdurmaya çalışır ama başaramaz. ajanları aracılığıyla nasreddin hoca hakkında komik ve salakça hikayeler uydurur dezenformasyon için. ama Anadolu insanı hocayı daha çok sever.

bu gereksiz kişi Anadolu halkının hafızası balık gibidir der ve masallarına devam eder. nasreddin hoca öldükten sonra kutsal bir insan olarak Konya civarında yaşar.