okula gidiyordum ve derslere yarım yamalak giriyordum. sınıfta ve dışarıda yalnız tek başına oturan insanları gözlemliyordum. özellikle depresif insanları yakalamaya çalışıyordum çünkü mutsuz bir insan iki kelimelik sohbete bile muhtaçtır kendimden biliyordum bunu. sonra yanlarına gidip bir bahaneyle muhabbete başlıyordum ve böylece tanışmış oluyorduk. çok acale etmiyordum fakat bir kaç takılmanın ardından eve çağırıyordum gel şunu göstericem birşeyler yaparız diye. genelde başarı sağlıyordum. önce ot teklif ediyordum eğer kabul ederse ya da zaten içiyorsa diğer taklardan da olduğunu denemek isteyip istemeyeceğini soruyordum. ot bile içmeyen çekingen tipleriyse duygunun eve zütürüyordum. bunlar genelde hiç kız arkadaşı olmamış içe kapanık tiplerdi. kızları görünce keyifleri yerine geliyordu ve içmeye başlıyorlardı. bu taktiklerle dönemin ortalarına doğru 3-5 insanı kanal haline getirmiştim ve bu benim masrafımı ciddi şekilde azaltmıştı.