-Alparslan kılıç'ın oğlu sen misin ?
- Evet.
- Bir kaç soru sormamız gerekiyor kantine geçelim.
kantine geçtik, sessiz bir yere oturduk.
-Babanı en son ne zaman gördün ?
- Dün sabah, ben okula giderken kahvaltı yapıyordu.
- Herhangi bir anormal hareketi var mıydı
-Hayır her zaman ki gibiydi.
- Çevreniz de ve ya eskiden kalan bi düşmanınız var miydi şüphelendiğin biri ? Tek bir isim yeterli !
- Yok memur bey ! istanbul da bi kaç akrabamız vardı. Onlar da durumlar iyice bozulduktan ve annem vefat ettikten sonra irtibatı kestiler. Bize neden zarar vermek istesinler !
Üstüme gelmek istemeyen, öfkemin farkında olan polis arkadaş daha fazla zorlamayıp "pekala herhangi bir gelişme de sizi arayacağız" deyip konuyu kapattı. Babamın cenazesi perşembe günü öğlen namazını müteakiben kaldırılacaktı. Hastaneden çıktım. Sadece eve gidip düşünmek istiyordum. içime yerleşen öfke öyle hızlı nüfuz etmişti ki bir an da bir parçam olmuştu. Ve o parça intikam alınana kadar girmeyecekti.
Saat 05.12 evdeyim müthiş bir sessizlik gökyüzünde gri bulutlar, bütün evreni kapatmış sanki.
06.18 cebimde ki parayla en fazla üç gün yaşayabilirim. Son dört sigaram.
06.40 intikam geç alınmamalıydı. geç alınmamalıydı ki onun gözleri oyacak kadar öfkeli olabileyim. Son sigaram.
Öğlen babamın cenazesi olacağı için kalkıp hazırlanmaya başladım. Karşısında böyle berduş görünmek istemezdim.