Bu sefer punklar orada yoktu. Parkta biraz oturup etrafı izledikten sonra teker teker gelmeye başladılar. Onları merak ettiğimi söyleyip babamla tanıştırdım. Yanlış bir hareket yapamazdım babamın kaçma şansı yoktu. Biraz onlarla oturduktan sonra eve gitmek için kalktığımda babam hala oturuyordu. Bana «sen eve git ben gelirim» diyip başından sağdı. Apartmanda artık tek tük terlik bile bulamıyordum. Kapıya uçan tekme atıp «annaaaeeeaa» diye bağırdım. Annem bela okuyarak gelip kapıyı açtı. Bilgisayarın içini açıp kabloları elliyor bi tak biliyormuş gibi davranıyordum. Yatagimin altını açıp sakladığım içi dolu peçetelere bakıp bir gelişme olup olmadığını gözlemledikten sonra annemin bagirmasiyla yemek için salona geçtim. Yemek sırasında soğan ve domates arasında patates ararken dünyadan koptuğum için annemle ablamin konuştuklarını duymamıştım. Yemekten sonra kapı çaldığında babamın yokluğunda evin erkeği rolünü ustlenip ablama tekme atıp kapıyı açmasını söyledim