O dönemde okula çok uzaktan gelen bir çocukla tanışmıştım, özgür iyi çocuktu ve iyi anlaşıyorduk sınıfta bir tek benimle muhabbet kuruyordu diğerlerini pek giblemiyordu, sınıfın geneli 3 4 kişi fırlama bin 4 5 kişi kendi halinde bi 10 kişi adam geri kalan kızlardan 2 – 3 ü yırtık geri kalanları Kezban diye tabir edebileceğiniz tiplerden.
Kezban damgasını vurmamdaki tek sebep, bir arkadaş vardı, sosyal bir çocuktu sınıfça gezelim tozalım birlikte vakit geçirelim diye çok uğraştı ama, kızlar hep yan çizdi, alt tarafı aşağıdaki kafede bile zarı zoruna 1 kere sınıfça inip muhabbet sohbet etme imkanımız olmuştu oda 1 saat.
Nuh diyorlar peygamber demiyorlar, çocuğada üzüldüm amk onun üstüne vazife olmadığı halde birşeyler yapmaya çalışıyordu. En sonunda pes edip kendi yolunu buldu zaten o.