Abi biraz öksürüp «başka sorusu olan yoksa yemeğe geçelim gençler acıkmıştır» dedi.
Yemekler gelirken günayı yanına çağırıp«bidaha bu imansizi getirme» diye fisildadigini duydum.
Maklube yerken birden kapı çalmaya başladı. Kapıyı açan genç önde arkasında terörle mücadele polisleri odayi doldurdu. Yasadışı terör örgütü kurmaktan tutuklusunuz diyerek hepsini paketlediler. Hemen mağdur rolüne yatıp polisin ayaklarına kapandım. Kafamdaki yarayı gösterip burada tutulduğumu sıkıldıklarında beni dövdüklerini söyledim. Onlar aşağıya inerken gizlice yukarı çıktım. Çatıya saklanıp yerdeki karıncaların kafasını koparıp allahuekber diye fısıldıyordum. Birkaç saat sonra aşağıya indim bodrumdaki ayakkabıları kontrol edip kahkaha atarak apartmandan çıktım. Çünkü hala oradaydılar.
Eve gelip anneme kafamı gösterdim. Noldu oğlum kafana dediği anda aklıma levent kirca geldi hafif tebessum edip olayı anlatmaya başladım. «3-5 ateist yolumu kesti allahın olmadığını kabul et yoksa canını yakarız dediler bende gidin buradan pis kafirler diyerek onlara karşı geldim onlarda beni dövdü anne»
Annem tüm ateistlere bela okuduktan sonra kafamı temizleyip önüme yemek koydu.
Babam geldiğinde annem beni hastaneye zütürmek için babamı ikna etmeye calisiyordu. Babam « ya ne olacak küçücük delikten ıslak bez koy geçer» diyerek tıp dünyasına nokta koydu.