Elim kafamda yururken telefon isid marşıyla çaldı. Kürt mahallesinde olduğum için koşarak uzaklaştım ve telefona baktım arayan günaydı.«Kardeşim bugün pilavlı yapicaz gel feyizli abiler gelecek dinlersin»
«Alo kimsin huur doğurdugu»
«Günay ben gel hadi pilavlıya bedava yemek var hem» böyle deyince hemen adresi alip koşarak gittim. Yolda içimden sure okuyup imanimi güçlendiriyordum. Bir apartman dairesinin 3.katıydı. Kapı önünde birsürü ayakkabi görünce dayanamayıp birazini merdiven boşluğundan aşağıya attım. Zile bastığımda kapıyı badem bıyıklı gözlüklü bir genç açtı.
«ooo hoşgeldin mübarek gel içeri»
Ev örgüt evi gibiydi tek fark burada sigara değil ayak kokusu hakimdi. Büyük bir salona girip «tengri sizinle olsun» dedim. Tövbe estağfurullah sesleri odada yankılandı. Günayın yanına oturup iri badem bıyıklı abiyi dinlemeye başladım. Kafamdaki bezi yolda atmıştım ancak alkol kokusu geçmemişti. Abi konuşurken arada alkole dem vurup bana bakış atiyordu. Konuşması bitince sorusu olan var mı diye sorup soruları bekledi.
Birkaç saçma sorudan sonra söz hakkı bana geldi. «abi neden hepiniz badem bıyıklısınız» dedim. Odada sessizlik oldu ve tüm gözler üzerime dikildi.