hiç bir şey yeteri kadar iyi değil tak . bir düzmecenin içindeyim . sende gittin hem . nasıl becerdiler o sürtükler seni , bir hiçmişsin gibi söküp atmayı ? bir daha görebilmek için bedenini , saatlerce anlamsızca bakmak için siyahlığına , ve işlemek için asaletinin en uç noktalarını beynime tek tek , ne kadar ıkındım bilemezsin , bir sen daha yaratabilmek umuduyla . ama olmadı tak . beceremedim , hayallerimde tekrar şekillendiremedim seni . ne kadar tak yapıştıysa klozetin en ücra kenarına , bir su dalgasından sonra terkettiler beni . sözünü tutamadın kara kuru , ve bende tutamadım verdiğim sözü . sana bir sır verecektim , misafirim olabilseydin eğer bir gün daha . hiç kimseyi koyamıyorum yerine tak , seni çok özlüyorum .