hadi konuşsana amın feryadı, zil çalıcak şimdi bakışlarıyla elifi izliyorum, elif de anlamıs olacak ki konusmaya basladı, 'can, bu olaylar sana saçma gelebilir ama hepsi gerçek, yemin ederim ki gerçek' diye başlayan sozlere 'ben sana okulun ilk gununden beri aşığım, neden bilmiyorum, sen çok farklısın, parlıyorsun adeta' sozleriyle devam etti, ben de 'bak elif, gerçek olup olmaması beni ilgilendirmez, eğer benim kalbim seni gorunce yerinden çıkarcasasına çarpıyorsa, elim ayağım birbirine dolaşıyorsa, uykularım kaçıyorsa, boğazımdan yemek geçmiyorsa istersen kurana el bas, beni zerre ilgilendirmez, onun için benden bişe bekleme' sozlerimle adeta masaya yumruğu vurarcasına yapıştırdım lafı, elif bozuldu, hemde baya bozuldu, benden boyle bişe beklemiyor olacak ki gozleri doldu alt dudagını koparırcasına ısırıp, titreyen gozleriyle masayı terk etti, bende iki elimi birleştirip, başparmaklarımı çene altıma alarak duşunmeye başladım.

-ben ne zaman birini mutlu edicem, senin varlığın zarar bin oğlu- gibi duşuncelerle, kızıyordum kendime