Bir tane daha anlatayım hadi
Altıncı sınıftayım yine bir gün arka sıralarda oturuyordum matematik hocamız zütüne kadar inen ince bir bluzun altına tayt giymişti e o zütün hayal kurmak şart olur .Okul pantolonumun üzerinden gibimi sıvazlamaya başladım bastırdıkça bastırıyorum iyice hoş oldum mk ısısı arttı gibimin. Daha sonra ön çaprazda oturan sınıfın aptal ve çarpık bacaklı kızı gamzenin yanına oturdum .Bu bahsettiğim kızın en bilinen özelliği her iki tenefüsten birinde peynirli çizi yemesiydi. Yokluğun ve o anki azgınlığımın verdiği binlikle aklıma bir fikir geldi. Hemen cebimdeki ev anahtarıyla pantolonunun cebliğinin ucunu deldim, çapını genişletip cocuğu içine yerleştirdim sıra geldi ellerimi kullanmayı engelleyecek bir harekete! Arka sıraya döndüm masanın üzerinde tükenmez kıraathane kalemi vardı bilirsiniz turuncu olanlardan. Arkasını döndürüp kalem içini çıkardım daha sonra da mürekkep aksın diye ucunu çıkarıp arkasından üfledim sonuç olarak ellerim az da olsa bulaştı .Bu sırada gibim biraz sönmüştü tekrardan hayal gücümü kullanıp dokunmadan kaldırdım .Sonra Gamzeye dönüp ellerim ne oldu böyle ya sana zahmet cebimdeki peçeteyi çıkartabilir misin diye sordum ?Ellerime bakarak Çıkartiyim ehehe dedi .Ve Elini atıp yetim bir çocuğa şevkat gösterir gibi başını okşar gibi oldu Ay bu ne .s.s diyerekten havaya sıçradı .Sıcaklığından olsa gerek geri çekmesi bir oldu.Öğretmen de dahil sınıftaki herkes bize döndü bende ellerimi kaldırırak hocam mürekkep bulaştı da 'dedim. Hoca da çık lavaboya diyerek kapıyı gösterdi ve tahtadan devam etti.Ben ayağa kalktığımda yetim cocuk olay mahalinden sıyrılarak yuvasına geri dönmüştü. Daha sonra normal adımlarla lavabonun yolunu tuttum.Bu da böyle bir anımdır. Velhasıl kız o tuttuğunun ne olduğunu o zaman anlamadı ama şimdi düşündüyse anladığına eminim ^^