Nietzsche'yi okuduğun halde din, ırk, renk, dil milliyetçiliği yapıyorsan, toplumun, çevrenin çizgilerine saplanıp kalıyorsan, sana öğretilen kalıpların dışına çıkma cesaretini dahi gösteremiyorsan malesef Nietzsche'yi boşuna okumuşsun.
Dostoyevski'yi okuduğun halde, ahlakını sorgulamamışsan, kimim ben deyip bütün çıplaklığıyla iliklerine kadar kendini irdelememişsen, toplumun önünde başka, kapalı kapılar ardında başka davranıyorsan, gerçek kişiliğini maskelerin ardında hala gizliyorsan, malesef Dostoyevski'yi boşuna okumuşsun.
Stefan Zweig'i okuduğun halde hala şiddeti seviyorsan, savaşların silahların, katliamların ve her türlü aşağılık işlerin karşısında durmuyorsan malesef Zweig'i boşuna okumuşsun.
Ahmet Altan'ı okuduğun halde kadınların değerini anlamamışsan, yeryüzünde bulunan en kutsal varlığın kadın olduğu gerçeğini hala kabul edemiyorsan, cinselliğin, sınırsız şehvetin hayatın birer parçası olduğu gerçeğine vakıf olmamışsan ve bütün bunların yanında beni ben yapan hiçbir şey değilim, ben, bana giydirilmiş bütün değerleri üzerinden çıkaran salt bir insanım diyemiyorsan, malesef Altan'ı boşuna okumuşsun.
Franz Kafka'yı okuduğun halde hala entelektüel bir bilinç elde etmemişsen, hayatın bir espriden ibaret olduğu düşüncesine ara ara kendini kaptırmamışsan, ölüm kaygısının karamsarlığımızın temel nedeni olduğu gerçeğini anlamamışsan maalesef Kafka'yı boşuna okumuşsun.
Victor Hugo'yu okuduğun halde içindeki tanrıyı bulamamışsan, vicdanının sesini hala duymamışsan ve toplumun en alt tabakasında yer alan miskinlerin davasını üstlenmemişsen, maalesef Hugo'yu boşuna okumuşsun.
Maksim Gorki'yi okuduğun halde işçilerin haklarına sahip çıkmıyorsan.
Knut Hamsun'ı okuduğun halde aç insanların halinden anlamıyorsan.
Tolstoy'u okuduğun halde sosyal haksızlıklara ve sınıf farklılıklarına karşı mücadele etmiyorsan maalesef bütün bunları boşuna okumuşsun.