Artık ben bile alışmaya başlamıştım. Annemle babamlar o zamanlar çok kötü kavgalar ediyorlar boşanma haddindeler. Orası benim yeni yuvan gibiydi. Sevmediğim şeylerde olsa katlanmaya mecburdum kimseye anlatamazdım zaten. O sıra hep aynı şeyler devam etti ama bu olaylar çok az sıklıkta yaşanır oldu belki iki haftada 1 2 anca. Ama hep birlikteydik. Ve az olması beni çok daha mutlu ediyordu. Bu memleketine gitti bende evime kapandım arkadaşlarımı arasamda sen git hocanla takıl gibi cümleler duyuyordum o gidince ben yanlızdım.