ÇAKMA ŞAiRiN AKIL ***

24 Nisan 2015.
Bir alt satır.
Arkaplanın beyazlığı beni rahatsız ediyor. Bu rahatsızlığı giderebilmek için arama motorunu kullanmaya üşeniyorum.
intiharımdan önce hayattan zevk alacağım birkaç şey daha kaldığını düşünüyorum. Hala düşünebildiğim için şanslı mıyım, bilmiyorum.
Tek pencereden bakabilmek varken hayata, neden yoruyoruz ki kendimizi? Bunu sormak için geç mi kaldım yoksa? Hiçbir şey bilmiyorum. Bilgi, gerçek, sanı nedir ki zaten?
«Sakin ol şampiyon!»
«Adam matrix›i yeni izlemiş beyler.»
Sebebini bilmiyorum ama okunma kaygısıyla yazıyorum. Özel hayatım yok. Özel hayatımız yok. izleniyoruz veya ulaşılabiliriz.
«Sanki gizli devlet belgeleri.»
• **
Tebrikler! Bu satıra ulaşarak değerli(?) vaktinizin bir bölümünü almış bulunuyorum. Evet zaman ayıran sizsiniz.
«Ergen ergen konuşma!"
• **
Benim zihnimde yüzü olan sevmediğim insanlar. Bir zincirin halkası. Başkalarının da hafızasında yer edinmiş yaratıklar. Kendinizi değersiz mi görüyorsunuz? Biriyle konuşarak, herhangi bir şekilde birinin vaktini alarak yaşam zincirini değiştirdiğinizin farkında mıısınız?
• **
Senin, onun, bunun, benim fikirlerim arasında boğuluyorum. Evren kömürlü bir termik santral gibi. Aptallaşmak istiyorum.
Ağlamak istiyorum. Ağlasam rahatlayacak gibiyim ama ben neden böyle yapıyorum? Ben daha gencim, ben daha bir şey görmedim, acı nedir, zorluk nedir bilmiyorum. Çok cahilim.
«Keşke ölsen.»
O kadar yazı yazmama rağmen çok az konuşuyorsun. Belki de ben çok konuşmak istiyorum. Belki dinlemekten sıkıldım. Ne kadar da çok ihtimal var. ihtimaller arasında bir varoluş mücadelesi. Varolmak ya da var olmak. Bütün mesele bu gibi. Konuşacak çok şeyimiz olduğunu hissediyorum. Hislerim kuvvetlidir benim.
Yarın mı devam etsek? Gözlerim yoruldu da.