Edit: korkaklar eksiliyor.
olay bi yakınımızın kanser olduğunu ve kanserinde ileri seviyede olduğunu öğrenmesi üzerine yapılan yorumun üstüne başladı.

Peder: işte kader kısmet allahın yazdığını kimse bozamaz, pil bitti mi biter...

Ben: gibtir lan amuğa goduğum! (demek isterdim ama demedim şöyle bi giriş yaptım)
hiç de alakası yok. gelmiş 60 yaşına. ara ara kontrole gideceksin bu kadar basit. hele ki karadeniz de yaşıyorsun hala çernobilin etkisiyle insanlar kanserden mezara gidiyor daha da dikkatli olacaksın.

-yine de kader değil mi bu?

+hayır.

-kadere inanmıyor musun sen?

+hayır.

-peki müslüman mısın sen?

+kadere iman etmeyen müslüman olamadığından... seninde namaz kıldığın yok müslüman olsan ne farkeder münafık kabul ediliyorsun şuan.

-haşa o nerden çıktı?

+kurandan.

-hangi kuranmış o?

+benim okuyup, senin okumadığın kurandan.
(buraya bi thug life şeyedin kafanızda)

-yanlış okumuşsun. yok öyle bişi. bi daha da benim yanımda kadere inanmıyorum falan dediğini duymiyim.

Tartışma burda bitti fakat sadece uzatmak istemediğimden. Dikkat çekmek istediğim şey ise sadece islamın değil tüm dinlerin insan ürünü olduğunu anlamanızı istememdir.
"Öyle düşünme" falan bile demedi bakın direkt "benim yanımda öyle söyleme"dedi. bu da demek oluyor ki insanlar gerçeği öğrenmekten korkuyor.

Biraz mantık, başka bi'şey değil.