mesela tipsizim diyelim, ki misal verir gibi konuşuyorum ama gerçekten tipsizim. ve hoşlandığım bir kız var. hemen bunalıma girerdim o kız bana bakmaz ya, insanlık ayıbı bir tipim var ya falan diye. ya da pratik zekası gelişmiş biri olmadım hiçbir zaman. teorik şeyleri daha iyi kavradım, hayal gücüm daha gelişkindi ama pratik bir şeyi kavramakta çok zorlanırdım. hala da zorlanırım. ayakkabılarımı düzgün bağlayamadım hiçbir zaman. şimdi bile bağlayınca yarım saate çözülüyor. yüzmeyi keza güç bela öğrendim. bigiblet kullanmayı beceremedim bile. sanki beceri isteyen bir şeyi yapmaya çalışırken beynimde sigortalar atıyor gibi. motor becerilerim mi gelişmemiş yoksa embesil miyim bilmiyorum. ama bunlar bana üzüntü vermiyor mesela. zor bir oyunu hard modda oynar gibi yaşıyorum hayatı. başkalarının kolayca yaptığı şeyleri daha fazla çaba göstererek yapıyorum. ve benden çok daha kötü durumda olan insanlar var, beyninin yarısı yokken üniversite bitiren adam var bildiğin. bu da bana bir şey öğretti, sahip olamadıklarına hayıflanmak yerine elinde olanla ne yapabileceğini düşünmelisin. takdiri hak eden yetenek değil azimdir.