O gün teneffüslerde hiç yüzüme bakmadı beni hiç çağırmadı. Kafayı yiyecektim neden acaba diye. O kadar çok bağlamıştı ki kendine beni neler olduğunu nasıl bu hale geldiğimi ben bile fark edememiştim. Neyse kafaya koydum çıkışta bunun yanına gidicem. Zil çaldı hemen matematik sınıfından çıkıp bunun sınıfına koştum. (Bu arada biz yanlızken aradan saygı eklerini kaldırmıştık senle benli konuşuyorduk.) Girdim sınıfa öğrenciler falan var hocam müsaitseniz sizinle özel bişi konuşucam dedi. Tamam canım bekle herkes çıksın dedi. Sonra biz yine dans odasına gittik. Anlamış buda benim üzüldüğümü ( yada üzülmemi kendi istedi kendine daha çok bağlamak için ama planı tıkır tıkır işliyordu.) Ne konuştuğumuzu bilmiyorum ama birden sarıldığımızı hatırlıyorum ve yine gıdıklama oyununa başladığımızı. Artık bu oyundan nefret ediyordum çünkü sonunda neler olacağını bilmiyordum. Sesimi de çıkaramıyordum.