Komünizm deyince fakir işçi çocukları geliyo aklıma. Babasını bildi bileli akşam evine pert halde gelmiştir ve buna rağmen kıt kanaat geçinmiştir. Bakmıştır ki babasını çalıştıran adam üzerinde takım elbiseyle emir vererek, denetleyerek, konuşarak ve zütünü gezdirerek lüks içinde yaşıyo. Sonra ergenliğe girince bunu sorgulamaya başlıyo. Neden bu böyle, adaletini gibtiğimin sistemi falan diye komünist oluyo sonunda.
Tabi ki bu sorgulamayı yapmakta sonuna kadar haklı. Ama çözümü komünizmde görmek çok sığ. Kapitalizmde de bu sorun gayet çözülebilir. Önemli olan devletin halkın refahını önemseyip önemsemediği. En azından komünistler bu sorunu önemsiyo salak salak ütopyalar düşlüyor olsalar da. Ama haysiyetini cibiliyetini gibtiğim sözde vatansever ülkücüler bu sorunu giblerine bile takmıyorlar. Sırf komünist gibi gözükmemek için işçi haklarından bahsetmezler. Böyle iki yüzlü huur çocuklarıdır. Böyle olmayanlar üzerine alınmasın