*
-sen ne anlarsın ki sevmekten? dedim bir anlık sinirle.
o lafı der demez pişman olmuştum köpekler gibi,
"dilimi filler gibseydi de o lafı söylemeseydim" diye geçirdiysem de içimden artık çok geçti.
cümlem biter bitmez ayağa kalktı.
o an onu gibsem durduramayacağımı bildiğim için tutmaya yeltenmedim.
sinirle yürüyordu.
ama eve doğru gitmiyor aksi yöne arabayı parkettiğimiz yere doğru gidiyordu.
arabaya gitmediği belliydi, yanından geçerken de elini yumruk yapıp kaputa vurdu.
çok sert vurduğu çıkan sesten belli olmuştu.
o an arabayı yaksa bile gibimde değildi ama elinin acıdığını bildiğim için içim acıdı.
o an kendimi o kadar kötü ve pişman hissettim ki anlatamam lan beyler.
nereye gittiğini bilmiyor, merak ediyordum.
bir an "peşinden gitsem mi" lan diye düşündüysem de harbiden dayak yiyeceğimi bildiğim için o anlık, sinirinin geçmesini bekleyecektim,
"daha sonra bir şekilde gönlünü alırım" diye düşündüm.
bir süre pişmanlıklar içinde o bankta oturmaya devam ettim.
akşam eylül'le buluşmak için sözleşmiştik.
ama emrah'ın söyledikleri içimde gram heyecan bırakmamıştı amk.
işin kötüsü haklıydı da.
bunu bilerek eylül'le akşam buluşmasını iptal etmeyi düşündüm.
telefon numarası yoktu bende.
gibe gibe eve gidip orda bi bahane uyduracaktım.
arabaya doğru sallana sallana yürüdüm.
arabaya bindim.
önce durağa geçtim.
rüstem abi çoktan çıkmıştı.
çardakta henüz çıkmamış olan gündüzden 1 abi, 1 de gececi vardı.
sigara çay yapıyorlardı.
selam verdim.
ve tekrar bindim arabaya.
eylül'ün yeni evinin sokağına girdim.
arabayı henüz parketmemiştim ki bahçe kapısı açıldı.
arabadan bir an inmeye yeltensem de ben inmeden eylül bindi ön koltuğa.
heyecanlı ve neşeliydi.
onu öyle görünce ben de istemsizce neşelendim her zamanki gibi.
sarı balon etek giymişti. üzerinde siyah bir blüz, kafasında yine aynı sarıdan bir taç toka vardı.
istanbulspor'un deplasmon forması gibiydi eylül.
ama güzel olmuştu.
tek sorun eteğin boyuydu.
henüz ona karışacak yetkinlikte olmadığımı bildiğim için
-bunla üşümez misin. dedim bakmadan eteği göstererek.
-yoo hava güzel bence. dedi
hava güzel falan değildi, buz gibiydi ama uzatmamıştım.
-nereye gidiyoruz bakalım ömer efendi. dedi
-ben aslında... diye yorgun olduğumu söylemek için lafa girmiştim ki.
-tam tahmin ettiğim gibi, o zaman bana bırakıyoruz planı ben yapıyorum. dedi cümlemi ağzıma tıkayıp.
yenilgiyi kabul edip
-peki bakalım. dedim
-gidelim o zaman şöför bey. dedi
gülerek karşılık verdim ve bastım gaza.
-nereye gidiyoruz. dedim
-süpriz. dedi
-ee peki madem tarif et o zaman. dedim
-sen çevre yoluna in ben tarif edicem. dedi
dediği gibi yapmış hiç sormadan çevre yoluna inmiştim.
biraz gittikten sonra dayanamayıp sordum.
-ee şimdi? dedim
-istanbul tabelasını takip et. dedi
ve o an dönüşü olmayan bir yola girmek üzeydim...