*
o an çok fazla takılmadım.
dediği gibi yerimden kalktım.
-ee hadi o zaman. dedim
evden çıkmıştık.
eylül'ün eski benim ise yeni evime doğru gidiyorduk.
arabayı durağa koydum.
-siz takılın beyler, ben azcık yokum. dedim duraktakilere.
daha sonra meraklı bakışları arasında karşı binaya girdik.
eylül evin kapısını açtı,
içeri girdik.
evine eşyaları yerleştirirkenden başka hiç girmemiştim.
"ne ara bu kadar sevimli bir ev olmuştu burası böyle" diye geçirdim içimden.
evime iyi bakacağı şimdiden belli oluyordu.
yatağın altındaki büyük valizin içinden bir küçük çanta çıkarttı.
önce komidinin üstündeki kulaklık, parfüm, oje vs gibi özel eşyalarını çantanın yan cebine öylece tıktı.
heyecanlı olduğu aceleci hareketlerinden belli oluyordu.
masanın üzerinde duran kitaplarını da bu küçük çantaya yerleştirdi.
daha sonra fön makinesi falan derken küçük çanta doldu.
dolabın ilk kapısını açtı.
giyeceklerini büyük valize yerleştirdi.
valiz yarıya kadar dolmuştu.
ben de ufaktan yardım ediyordum.
bazılarını bana veriyor valize ben koyuyordum bazen de raftan elbiseleri alırken yere düşenleri topluyordum.
dolabın öbür kapağını açacaktı ki
-müsade eder misin ömer. dedi
-niye, ne güzel yardım ediyorum işte. dedim anlamayarak mal gibi
-ömmmeeer. diyerek üstüne bastıra bastıra adımı söylemişti,
kaş göz yaparak bi şey ima etmeye çalışıyordu.
mal ben ne demek istediğini anca bi kaç dk sonra anlayabilmiştim.
anlar anlamaz da salak gibi utanıp kızarmıştım zaten.
"kız özel çamaşırlarını da senle beraber valize yerleştirecek değil ya aptal ömer" diyerek kendi kendime kızıp çıktım odadan dışarı.
ben çıkınca kapıyı kapattı.
-burdan neleri alacaksın söyle de ben de onları toplayayım. dedim
-acelemiz yok şurayı bi halledeyim bakarız. dedi
-peki sen bilirsin. diyerek koltuğa uzandım.
ayağımı dinlendiriyordum.
aynı zamanda meraklı gözlerle de etrafı inceliyordum.
derken salondaki televizyon vitrininin cdıbına sıkıştırılmış resimlere takıldı gözüm.
hepsinde de eylül vardı.
hepsinde de gülüyordu.
resimlerden birine daha yakından bakmak için elime almıştım ki arkasına sıkıştırılmış başka bir resim düştü yere.
eğilip aldım resmi yerden.
resimde iki kişi vardı.
biri erkek biri kız 2 küçük çocuk.
gözlerinden tanıdım belki 4-5 yaşındaki hali de olsa eylül'ü.
yanındaki de muhtemelen ali'ydi.
öyle güzel, öyle masum gülüyordu ki dayanamadım,
"daha sonra veririm zaten azcık daha bakayım" diyerek resmi ödünç aldım.
cebime koydum.