yürek sızlatan fakirlik anıları

Maddi durumu çok iyi bir ailede büyüdüm. Evi terkedip gidene kadar her şeyim oldu. Bir şey istedigimde maddi değeri ne olursa olsun babam ertesi gün onu alırdı. Çok şeye sahiptim bu anlamda.

Ama dünyanın en yoksul cocuguydum. Annem daha ilkokula bile gitmiyorken ben, beni evde bırakıp ailesinin yanına giderdi. Aksam gelirdi. Sabahtan akşama kadar o bolluğun içinde ağlaya sızlaya annem gelsin diye aç beklediğimi bilirim. Misafir geldiğinde bana yemek vermediğini, acıkıp komşu kadından ekmek arası istediğim için öldüresiye dayak yediğimi de bilirim.

Evi terkettiğimde günlerce aç kaldım. Hangi açlık koydu derseniz sevgiye açlık derim. Bu yüzden ailenizin iyiyse kıymetini bilin. Sevgi açlığı kadar insani hırpalayan bir şey yok.