aklıma bi anım geldi anlatayım:
ahmet ve ben daha 4.sınıfa gidyoz, mahallede yaz ayları girmediğimiz bahçe kalmıyodu. gene bi bahar ayı erikler yeni olmaya başlamış çekirdekleri daha beyaz, erkekmi dişimi diye oynardık.
bu sefer hiç girmediğimiz bahçeye giricektik. duyduğumza göre erikleride çok tatlıymış. neyse gittik o eve baktık biraz uzaktan evin etrafındada çit veya uzun duvar yoktu bizde kapıdan girdik. (uzun duvar olaydı iyiydi macera olurdu). başladık cepleri doldurmaya, arada tartışırdıkda bu bölge hayır bu bölge senin fln diye. biara çok bağırışmışız. teyze bizi farkedip camdan çıktı işte;
-nabıyonus lan orda eşşeksıpaları amk kızanları(bu arada edirneliyim)
bizden ses seda yok, avını bekleyen aslan gibi hareketsiziz
-çıkın lan ordan gidin kendi bahçenize. bu erikler ilaçlı hastalanırsnız karnınız ağrır çıkın lan !
+(bende dayanamadım): eee teyze, su getir o zamanda yıkayalım demiştim.
teyze kapıdan çıkıp üstümüze gelmeye başlayınca süper depar atmıştık

edit: o zamanlar kural vardı daldığımız ağaçların dallarını kırmazdık seneyede çıksın diye