*
Eylül eve girdi.
ben arabadan inmeden Rüstem abiyi kestim durakta mı diye.
görememiştim.
çardakta oturan 2 taksiciye selam verip arabadan indim,
şöför koltuğuna geçtim
2005 yılında uçan arabayı keşfetmiştim beyler.
neden acele gittim bilmiyorum ama sevinçten uçarak geldim eve.
ablama "ablam" demişti lan.
beynimin derinliklerinde arka fonda,
Edip Akbayram'dan
"anama ana diyesin, babama baba, sen bize gelin gelesin, nerde kaldın Eylül gelin."
çalıyordu.
arabayı bahçe kapısının önüne parkedip indim arabadan,
bahçe kapısını açıp girdim içeri.
posta kutumuz olmadığı için kapının kiriş mermerinin üzerine bırakılmış zarfı gördüm.
resmi bi evrak olduğu üzerindeki mühürlerden belli oluyordu.
eve girmeden oracıkta açtım zarfı.
içindeki belgenin en üstünü okuduğumda attığı gol sevincini yaşayamadan gol yiyen takım gibi hissettim bir an kendimi.
hevesim kursağımda kalmıştı.
Evrak Kocaeli Askerlik Şube'den geliyordu.
acı bir şekilde yoklama kaçağı durumuna düştüğümü, yazıyordu.
gönderim tarihi o günden 10 gün öncesine aitti.
istemsizçe çevreme baktım.
ASiZ arıyordu gözlerim.
o andan itibaren asker kaçağıydım amk.
askerlik işleriyle ilgilenmediğim için durumun böyle olacağını biliyordum ama şemsiye züte girince hissediyordum acısını işte.
ne yapmam gerektiğini bilemedim,
elim ayağıma dolanmıştı amk.
halbuki eylül'le ne de güzel bir giriş yapmıştık.
ve emre'den dolayı içim onun kadar olmasa da benim de çok huzursuzdu.
vatan millet sakarya eyvallah da eylül'ü öylece bırakıp nasıl gidecektim..