*
içerde bi restorantta ayak üstü bişeyler atıştırdık.
10 dk bile sürmemişti bi şeyler yiyip ayrılmamız.
babam hesabı ödedi ve benim geçemeyeceğim 2. girişe geldik.
Üçümüz birlikte sıraya girdik.
Görevliler milleti 5 koldan birden aldıkları için girdiğimizde yılan gibi uzun olan sıra 5 dk içinde eriyip bitmişti.
sırada vedalaşmak çok zordu.
o yüzden babam kenara çekti bizi.
sıradan çıkmıştık.
ben önce selim'e sarıldım sımsıkı. her ne kadar son yıllarda iletişimimiz kopmuş olsa da onu dayak yerken gördüğümde içimin acımasından anladım aramızdaki bağın hala kopmadığını.
-dikkat et kendine kardeşim. dedim.
-ederim abi, sen de. dedi
-sıkılırsan dön, mutlu olmazsan dön, alışamazsan dön, evin var burda sakın unutma. dedim.
-tmm abi. dedi
son bir defa daha sımsıkı sarıldık.
sonra babama gelmişti sıra.
söyleyecek milyon tane şeyi varmış gibi çok derin baktı bana.
özlemişim lan beyler.
ne kadar kızsam da, ne kadar sövsem de özlemişim işte.
dayanadım sarıldım.
selim'e sarıldığımdan daha sıkı hem de.
gözlerim dolmuştu çok pis, ağlamamak için yüzümü şekilden şekilde soktum o an.
nemlenmişti ama yaş akmamıştı allahtan gözümden.
elime bi kağıt tutuşturdu.
önce para sandım, irkildim, refleks olarak elimi geri çektim ama sonra baktığımda bir not olduğunu farkettim.
yabancı bir adres ve telefon numarası yazıyordu.
-annenle ablan sana emanet, bi ara da abini yokla her gittiğimde seni sordu. dedi
-tmm. dem utanarak.
-senin de orda bi baba evin var, sen de bunu unutma olur mu. dedi.
-unutmam. dedim
tekrar kısa bi sarılış yaptık.
kulağıma doğru selim duymayacak şekilde.
-verdiğin sözü tutmayı da unutma dedi.
-onu da unutmam. dedim
kaldığımız yerden tekrar sıraya kaynayıp xRay'den geçtiler.
kalabalıkta kaybolana kadar el salladılar.
ben de salladım.
bir süre sonra ben onları görmüyordum ama belki onlar beni görüyorlardır diye belki bi 5 dk daha el sallamaya devam ettim.
çağırsa bile asla gitmeyeceğimi bile bile içimden "beni niye zütürmedin be baba... " diyebildim.
üzülmüştüm lan beyler.
bin gibi kalmıştım orda.
bu sefer veda edebilmiştim ama babama.
ve son bir defa kalabalığa doğru el salladım.
kim bilir, belki bir daha onları göremeyecektim...