*
Selim'den bu kadar akıl dolu bir cevap beklemiyordum açıkcası.
kontrpiyede kalmıştım.
-ben burda takside iyi kazanıyorum zaten, hem ablam burda onu nasıl bırakayım. dedim.
mantıklı bir cevap vermiştim ki sustu.
kabullenmiş ve kafasına yatmış gibiydi.
babama dönerek 1 bilet daha al istersen dedim.
aldım zaten dedi.
her şey babamın planladığı gibi gidiyordu yine amk.
bu durum beni rahatsız etmişti ama Selim'in hayatı kurtulcak diye içten içe sevinerek sustum.
yattığı yerden doğrularak
-iyi o zaman ben eşyalarımı toplayayım. diyerek içeri geçti Selim.
bu kadar çabuk ikna olması beni de şaşırtmıştı ama iyi olacaktı her şey.
Selim içerdeyken babam gitme durumunu erteleme konusunu bi daha açtı.
-Sana tek bi şey söyleyeceğim baba, eğer 1 gün bile fazla kalırsan Selim rahat duymayacak, arkadaşlarını toplayıp çocuğu dövmeye gidecek. Selim'i tanımıyor musun? ayrıca karşımızda Kerem Abim gibi canlı bir örnek varken. Bunu bize yapma baba. dedim.
çok haklı olduğumu bilerek sustu babam.
ısrar etmedi.
-peki ama bana bi söz ver. dedi
-ne sözü. dedim.
-azcık emeğim, hatrım varsa senin üzerinde, bu mevzuyu uzatma, kapansın bitsin gitsin. dedi.
cevap vermedim.
-Ömer, bu sözü almadan gitmem burdan. dedi.
Tehdit altında
-söz. dedim
ikna olmamıştı ki hala bana cevap bekleyen gözlerle bakıyordu.
-erkek sözü. dedim.
-güveniyorum sana. dedi
bu arada selim zaten az olan eşyalarını hazırlamış duşa girmek üzereydi ki.
kapı çaldı.
-yemek geldi Selim, dur girme duşa, ye de öyle gir. dedim
kapıyı açtım.
yemeklerin parasını verdim, dönerleri alıp içeri girdim.
5 dk sürmedi yememiz.
-sen doymadın keşke 1 tane daha söyleseydim. dedim babama bakarak.
-doyduk doyduk, kesene bereket. dedi babam.
-afiyet olsun. dedim.
selim heyecanlanmışa benziyordu ki o moral bozukluğuna rağmen hızlı hareket ediyordu.
-dur oğlum acelen ne, almanya kaçmıyor ya, daha uçağa 5 saat var. dedim.
-daha ablama gidicem. dedi
Selim ablamın durumunu öğrenseydi gibsen gitmezdi bir yere.
Benim kadar çok gitmiyordu ablamı görmeye ama o da ona çok bağlıydı.
Bilirdim ki o da çok severdi ablamı.
Hatta ablamın nikahında bi köşede kız gibi ağlarken görmüşlüğüm de vardı onu.
biz mal gibi bu kısmı hiç düşünmemiştik.
babamla yalan konusunda süper bi ikili olmuştuk.
göz göze geldikten sonra babam yalan konusunda ne kadar başarılı olursa olsun topa ben girmiştim.
-ablam burda yok ki. dedim.
-nasıl yok, nereye gidecek ki ablam, saçmalama. dedi.
bizim enişte aslen muğlalıydı.
aklıma başka bişey gelmeyerek.
-bizim eniştenin kardeşi doğum yapmış, onu ziyarete gittiler Köyceğiz'e dedim.
"afferin len" dermiş gibi baktı bana babam.
-dur ariyim de konuşalım o zaman. dedi selim
babam panik olup
-ya gittiğimizde de ararız, şurda kalmış bi kaç saatimiz, hem abinle geçirmek varken. dedi.
-iyi o zaman öyle yapalım dedi. selim.
tam bir maldı, aynı durumda ben olsam kesin şüphelenir, direk ablamın evine giderdim.
ama onun bu mallığı o an bizim baya bi işimize gelmişti.