*
öylece oturuyorduk selim'in yanında.
aradan yaklaşık yarım saat kadar geçmişti.
ben artık açlıktan bayılmak üzereydim.
pazar günü saat öğleni geçiyordu ama ben en son cumartesi öğlen yarısını bitiremediğim köfte ekmek ile duruyordum.
içeri gittim.
dolabı açtım.
bi kaç zeytin, sular içinde yüzen azcık peynir acıyan gözlerle bana bakıyordu.
dolapla vedalaşmam uzun sürmedi.
dolabın üzerindeki kartlara baktım.
en yakın olanı dönerci olduğu için ev telefonundan arayarak 3 tane yarım ekmek döner 3 de ayran söyledim.
babam da selim de itiraz etmemişti.
belli ki onlar da acıkmışlardı.
yemeğin gelmesini beklerken babam cebinden telefonunu çıkarttı.
bi kaç numara tuşlayıp telefonunu kulağına zütürdü.
biraz bekledikten bi kaç tuşa bastıktan sonra karşısındaki kadının sesi bize kadar geliyordu.
kadın konuşuyor, babam dinliyordu.
cevap vermediğine göre belli ki bant kaydıydı.
aradan 2-3 dk daha geçmişti ki.
-Alo merhaba, akşam 8:30'da Atatürk Havalimanı'ndan uçağım var, biletin tarihini değiştirmek istiyorum. dedi
"ne yapıyorsun sen" der gibi baktım babama.
giblememişti.
kadın bi kaç bişey daha sordu.
adını soyadını söyledi babam.
baktım olacağı yok elinden telefonu kaptığım gibi kapattım.
sinirlenmişti ama bi şey demedi.
-önce bi konuşalım. dedim.
ve babam bi şey demeden selim'e dönüp.
-selim, kardeşim, babam bu akşam Almanya'ya dönüyor, seni de yanında zütürmek istiyor. dedim direk.
selim boş gözlerle bana baktı haliyle.
birden aşırı yükleme yapmıştım.
error vermişti çocuk.
-almanya mı, ne alaka.? diye sordu haklı olarak.
babamın konuşmasına fırsat vermeden girdim lafa.
-babam almanya'da çalışıyormuş, sana da orda çok güzel iş ayarlamış, maaşı falan da iyiymiş, hem bak kurtuluyorsun buradan. dedim.
babama baktım.
kafasıyla onayladı yalanımı.
-hayatta olmaz, ben yapamam oralarda, hem eşim dostum burda benim. dedi
eşim dostum dediği insanlar selim'in çevre mahallelerden çar çakal arkadaşlarından başkası değildi.
-orda yeni bi düzen kurarsın Selim, iyi düşün, bu fırsat kaçmaz be oğlum. dedi.
-iyi o zaman sen de gel. dedi...