Sanki hayat beni sınadıkça sınıyor, bu çektiklerin yetmez daha yeni başladık dercesine üzerime üzerime geliyordu, ya kendimi öldürmeliydim yada oç babamla hilal denen huur kardeşimi öldürmem lazımdı, ikisini de yapardım ama, ikisinin sonun da annem tek kalacaktı ben olmazsam ona kim bakacaktı…
Bu sebepden dolayı bunu düşünmemem lazımdı, yoksa uygularsam, kendimi değil annemi yakardım..
Artık iş yeri boğuyordu beni, çıkıp hava almam lazımdı beyler, atladım arabya yol nereye gidiyorsa bende oraya gidiyordum, gittiğim yerin bir anlamı yoktu çünkü beni istemeyen, yıllar önce çöpe atmış bir ailem vardı, aslında aile demeye dilim varmıyor ama sonuçta beni doğurandı, ailemdi..
Ve ben bunu ikinci kez yaşıyordum, babam denen oç ve kız kardeşim gibimde değildi ama annem nasıl istemezdi beyler beni..