*
bu sefer asansörü boş bulup sonunda binebilmiştik.
hastane zaten hastane kokuyordu.
ama asansör kapalı ve havasız olduğundan daha da çok kokuyordu.
keşke binmeseydik desem de allahtan çabuk gelmiştik 2. kata.
kapıyı çalarak girdik içeri.
bu sefer babam da girmişti peşimden.
ablam henüz babamı görmeden hızlı bir kaş göz hareketiyle "ne yaptınız" der gibi yaptı.
hafifçe "her şey yolunda" der gibi göz kırptım.
tebessüm etti.
yatağın yanında tek bir koltuk vardı.
ona da enişte ablamın yatağının kenarında oturduğu için Emrah oturuyordu.
direk ayağa kalktı.
-siz böyle buyrun. dedi babama.
-yok, çok fazla durmıcaz zaten. dedi bana bakarak.
ben önce anlamasam da sonra plaka mevzu geldi aklıma ve
-haa evet evet işimiz var. diyerek onayladım geç de olsa.
babam vedalaşmak için ablamın yanına yaklaşıp eğilmişti ki ben emrahı dışarı çağardım.
hem biz yokken çekinmeden daha rahat vedalaşsınlar diye hem de dün gece neler olduğunu öğrenmek için
-niye uyandırmadın lan beni. dedim.
-çok güzel uyuyordun kıyamadım kanka. dedi pis pis gülerek.
ben de gülmüştüm ama sinirlendiğim için çabuk geçti.
-naptın anlat bakiyim, nasıl hallettin merak ettim amk. dedim.
-la napcam, sizin aşağı mahallede naylon semih yok mu dedi?
-he var, ne olmuş ona? dedim.
(naylon semih benden 2-3 yaş küçük, abisi ve babası naylon fatura işinden içeri girmiş, kendisini tek kişilik mafya sanan bir elemandı, geçimini hırsızlık yaparak sağlar, ama mahalleden kimseye ilişmezdi)
-onun yanına gittim, 1 paket sigaraya ikna ettim, kapıyı kendi evinin kapısı gibi açtı. dedi
-olum alışkanlık yapar yarın bir gün ablamın evine bi daha girmeye kalkarsa onu da seni de giberim, biliyorsun dimi. dedim.
-merak etme cesaret edemez artık. dedi.
-niye lan. dedim.
-ben ne olur ne olmaz diye kapıyı açtıktan sonra dövdüm öyle gönderdim. dedi
şaka yapmadığını bildiğim için
o halde bile kahkaha atmıştım nerdeyse.
gülmem geçiyordu ki
-ee gelince niye beni uyandırmadın. diye tekrar sordum
-ben geldiğimde enişte ayaktaydı zaten onla hallettik işte kaldırıp ne yapsaydım. dedi
-ulan emrah. dedim
emrah her zamanki emrahtı işte.
ne desem boştu.
gözünden uyku akıyordu,
eve zütüreyim seni dediysem de eniştem her han panik yapıp kendini koyverebilir diye düşünerek ben burda yokken çok pis aklımın kalacağını bildiği için.
-sen git işini hallet ablayı sana emanet edeyim de öyle gideyim. dedi.
ısrar etsem de işe yaramayacağı için hiç yormadım kendimi.
-eyvallah. dedim
derken babam geldi.
-hadi gidelim de halledelim. dedi.
başımla onayladım ve yürümeye başladık.