Bugün gene yalnızım ve ayrıca yorgun. Saat dayanmış şafağa gözümde gram uyku yok amma velakin düşlerim çok. Özlemek nedir sence? Bence özlemek diye bir şey yok. Sadece sen varsın. Hiç özlemiyorum. Çünkü yanan sigaramın dumanı sensin, kahvemin köpüğü, kartlarımın şifresi.. Seni özlemeye fırsat vermiyorum kendime. Ama artık eskisi kadar gülmüyorum. O insanların tanıdığı kişi ben değilim. Konuşmuyorum bile. Çekilmez bir adam olduğumun farkındayım ama yapamıyorum içimden gelmiyor. Özlemek diye bir şey varsa eğer ben eski gülüşlerimi özledim sen varken olan gülüşlerimi.. Kendi olaylarımı anlatmaktan sana konuşmaya fırsat vermezdim dinlemezdim bile bazen seni. Çünkü sen benim kendi kendime konuşmama engel olan bendin. Sen bendin, sen ve ben deli.. Olmayan çocuğumuzun adı vardı bizim ve artık o sadece benim çocuğumun adı olacak. Ama işim biraz zor be. Nerden bulacağım ben senin adının ilk üç harfiyle uyuşan ismi. Bana neden birazcık daha katlanmadın ki o kadar mı sevmedin beni. O kadar mı için almadı. Bir içimlik hatırım yoksa bir görümlük güneşimi niye eksin bıraktın. Kalsaydın güneşim olarak, dönseydim etrafında batırmasaydım seni. Bırakmasaydın beni aya, tek gecelik olmasaydım. Artık ben ne sensizliğe yürüyebiliyorum ne de seninle olmaya. Buna mecburum. Giderken arafa saldın beni umudum cennet.. Gücüm kalmadı ama ölmeden hesaplaşmayı bekliyorum. Karşına çıkıp bağırıp çağırmak, sormak, ağlamak, başımı omzuna yaslamak ve orda uyuyakalmak. işte ben o zaman rüyalarımdan uyanırım kabuslarımdan. Belki o zaman özlemek diye bir şey olur. Çünkü insan kendisinin olmayanı özlemezmiş. Ben seni özlemek istiyorum..