o gün içim içimi yemeye başladı. herhalde ben evlatlığım falan diye düşünüp kafayı sıyırma eşiğine kadar gelmiştim. babaannemden 20 lira haçlığı kaptığım gibi bizim binlerle buluşmaya çarşıya gittim. sinemaya gidip kafede tavla falan oynadık amk ahahaaahah. bu babamla olan muhabbet tamamen çıkmıştı. ne zaman çocukların yanından ayrılıp tek başıma kaldım, yine aklıma geldi. korka korka gittim eve, kesin evlatlık falandım ben başka bir şey gelmiyordu aklıma. neyse eve geldim odama gidip üzerimi değiştirdim falan derken babam seslendi oğlum gelir misin diye. gittim ama nasıl korkuyorum, sesim titreyerek efendim baba noldu falan. oğlum dedi bugün sormuştun ya neden bize garip garip bakıyorlar diye onu anlatıcam dedi. başladı anlatmaya, dedemin ben çok küçükken öldüğünü biliyorum yani ben hiç tanımıyorum panpalar zaten yukarda da yalnız yaşayan babaannemi ziyarete gittiğimizi söylemiştim. neyse, bu benim dedem büyüdür, cindir bu tarz şeylerle çok fazla uğraşan bir adammış. odunpazarında bu yüzden herkes tarafından kötü gözle bakılan bir adammış, kendisine ve etrafına çok zarar vermiş hep uğursuzluk getirmiş falan. hocaymış yani amk. ben bunu duyunca bastım kahkahayı amk ateistiz ya sözde, aklımdan neler geçiyordu babama anlattım üvey evlat falan olduğumu zannedip çok korktuğumu falan ama bin babam istifini hiç bozmadan daha bitmedi oğlum dedi. bir an önce anlatsın da gidip knight oynayayım amk diye geçirdim içimden dinlemeye devam ettim, söylediğine göre dedem ölmeden evvel kaybolmuş. odunpazarının üstünde bademlik denen bi yer vardır panpalar böyle orman gibi ama tam olarak değil mini-orman falan desek yeridir. kaybolduktan bir kaç haftasonra cesedi bu bademlik dediğimiz yerde yanmış olarak bulunmuş. bunu duyunca içimden bi hasgibtir çektim. ürperdim açıkçası korktum amk. kim korkmaz ki. babamın gözünden bir kaç damla yaş düştü allah rahmet eylesin dedi. bende amin dedim odama geçtim.