Polis geldi annemi arabaya bindirdi ve ona biraz su verip kendine gelmesini sağladı. Beni ise odada yatarken birisi ayağa kaldırdı ve sarsmaya başladı. Hala şoku atlatamamıştım. Bütün mahalleli evin etrafını sarmışlar sanki film çeviriyoruz amk yerinde. Polis bana "oğlum bu adamı kim bu hale getirdi nasıl öldü" dedi. Ben ise kafasına şişe attım o an şişeden sıyrılacağım derken düştü ve kafasını çarpıp öldü. Peki bu yumruk izleri ne dedi ? Adamın heryeri kıpkırmızıydı ve kan içindeydi. Bende bunlar boğuşma izleri diyerek geçiştirmeye çalıştım polis inanmamıştı ama tamam diyerek benide arabaya gönderdi. Cesedi kaldırdılar ve bizim valizler bavullar hepsi kapıda kalmıştı. Bazılarınız babamı merak edebilir babam ordan sonra hemen ambulansla hastaneye ameliyata alınmış. Yaşama ihtimali varmış ve yaşamışta. Akşamında ise ölü bulunmuş. Sebebini hala benden gizliyorlar ve halada bilmiyorum. Annem ise kafayı yemek üzereymiş. Onu bana göstermemişlerdi bende o akşam cezaevinde yattım. Sabahında annem geldi ve yüzüme baktı. Öyle bir ağladı ki resmen kalbim sanki yerinden kopmuştu. Seni buradan çıkarmak için herşeyi yapıcam dedi. Daha 14 yaşımda kimsenin yaşamadığı şeyleri yaşamak bir yandan zütümü kaldırırken bir yandanda hiç korkmadığım kadar korkuyordum. Daha sonrasında mahkeme olayları falan oldu bilirsiniz işte gergin dakikalar geçirdim. En çok duyduğum kelime "şu gencecik yaşında" oluyordu. Herkes sanki dünyanın anasını gibmişim gibi davranıyordu bana