(şöyle bi gelin bakalım hafiften. Ehliyet sınavından da kaldım amk moralim bozuk neyse)

hazırlık sürecinde kız arkadaşım dışında bi arkadaş edinmemiştim. Yani sulanan erkek çoktu ama içimde hala dönem başında ayrıldığım sevgilimle geçirdiğim o anılar vardı. neyse hazırlık güle oynaya bitti bu sırada 3 4 tane daha kız arkadaşı edindim. Ders çalışıyoruz birbirimizin evlerine gidiyoruz filan takılıyoruz öyle. Tabi benim kız arkadaş çevrem genişledikçe onların erkek arkadaşlarıda benim arkadaşım olmaya başlıyor. Onların erkek arkadaşlarının kankalarınıda bana ayartmaya çalışıyolar, yalnızım ya işte anlarsınız. istanbula ilk geldiğim kız arkadaşımın bile manitası vardı. Bir süre sonra bende yalnızlıktan sıkıldım yani ne bileyim yakışıklı eli yüzü düzgün biri gelse de ilişkim olsa filan diyorum öyle.

ertesi gün üniversite de öyle notlarımı kontrol ediyorum yanıma bi çocuk geldi. sanki iç sesimi duymuş. Merhaba dedi. şöyle bi baktım çocuğa sarı saçlı yeşil gözlü kumralımsı bi çocuk. gayet yakışıklı yani.
ben de merhaba dedim. adını söyledi işte bende söyledim öyle tanıştık. sınıfa kadar eşlik edebilir miyim filan dedi böyle filmlerde ki gibi. bende tabii dedim haliyle. sınıfa kadar konuştuk çocuk zonguldaktan gelmiş istanbula işte ev filan tutmuş baya sıkıntı ya ev işleri filan diyo. bende onaylıyorum aynen filan diyorum herneyse konuştuk öyle kaynaştık filan. okul çıkışı napıyosun dedi. eve gidicem bi planmım yok dedim.

bişeyler yapabilir miyiz dedi. bende olur dedim ama istanbulu pek bilmiyorum filan yaptım. Ben öğrendim sorun yok dedi öyle kabul ettim. okuldan çıktık buluştuk bununla. eminönüne gittik sahile. ilk defa gidiyordum ben, o biliyormuş daha önceden de gelmiş. balık filan yedik gezdik dolaştık gülüştük filan. en sonunda bu beni eve bıraktı. eve bırakırken buna bi sarılasım geldi içimden. sımsıkı sarıldım yani farklı bi duyguydu. her defasında bunu diyorum ama cidden çok hoşuma gitmişti çocuk..