*
çok geçmeden kapı açıldı.
en son ağlarken bıraktığım hatunu pek bi neşeli görmüştüm bu sefer.
-bunu arkadaşın arabada unutmuşsunuz. dedim
-aaaa öyle mi, kendi neden getirmedi, belki ben tekrar onu görmek istemişimdir. dedi
ben bu cümleye kadar telefonu arabada bilerek bıraktığını, o dönemin taksilerinin büyük çoğunluğunun şahin olmasından dolayı arabanın benim araba olduğunu anlayacağını tahmin etmemiştim.
bizim hatun çakal çıkmıştı.
-bu isteğinizi arkadaşıma ileticem, iyi akşamlar. diyerek telefonu eline tutuşturmuştum.
artistlik yapıp merdivenlere doğru yöneldim.
bakmıyordum ama kapı henüz kapanmamıştı.
o yürüdüğüm bi kaç sn içinde "beni tekrar görmek istemiş" olması düşüncesi tüm sinirimi alt edip ayaklarıma geri dön komutu verdi.
geri dönüp hatuna hiç bakmadan koridordaki çamaşır makinesinin üzerinde duran fırını kucaklayıp direk içeri girdim.
kendi de evde henüz ayakkabı ile dolaştığı için ben de hiç çekinmemiş direk öylece girmiştim.
-napıyorsun sen. dedi hafifçe gülerek.
hoşuna gittiği belliydi ama şaşkındı da aynı zamanda.
duymazdan geldim ve yaptığım işe devam ettim.
kucaklayabildiklerimi kucaklayarak, kucaklayamadıklarımı ite ite soktum eve.
buz dolabını tek başına kapı eşiğinden geçirirken çok zorlanmıştım ama erkekliğe tak sürdürtmemek ve sabah yediğimiz "herkes sen mi" lafınının altında kalmamak adına hiç belli etmedim.
aralık ayıydı.
hava soğuktu ama ben zorlandığımı belli etmemeye çalışırken alnımdan ve muhtelif yerlerimden akan ter beni ele veriyordu.
Ne hikmetse deminden beri aralıksız çalan telefon ben kızın evine gelince susmuştu.
"lan acaba yavşak emre beni mi takip ediyor" diye bile düşünmüştüm o an.
Tüm eşyaları evin uygun yerlerine koyduktan sonra kapıdan çıkarken az önce sorduğu soruya masum bir çocuk edasıyla omuzlarımı yukarı kaldırarak:
-hırsızlık. dedim
gülmüştü lan beyler. o kadar güzel gülmüştü ki "o an oracıkta ölsem de zirvede mi bıraksam acaba" diye düşünmüştüm.
hem utandığımdan hem de mutluluktan dolayı hızlı adımlarla çıktım evden.
merdivenlere yöneldim.
koşar adım 2'şer 3'er iniyordum merdivenleri.
binadan dışarı çıkmış karşıya geçecektim ki.
-bu arada arabada bi şey daha unuttum, onu da alır mısın? ama getirmene gerek yok, sende kalabilir. diye seslendi camdan.