gittim bircenin koluna girdim zaten artık istediğimiz zaman istediğimiz şeyi yapıyorduk napıyosun ya falan gibisinden tepkiler vermiyorduk. herneyse girdim koluna birce dedim sabahtan beri yaptığın sence de çocukluk değil mi ? birce şöyle bi beni kesti çocukluk demek dedi senden büyük olduğumu hatırlatırım küçükbey dedi. ben devamlı şapa oturuyordum her yönden kız kazanıyordu artık zamanı gelmişti. tuttum kolundan yürü dedim noluyo ya dedi yürü yürü dedim otobüse bindirdim indik çarşıya. ben ufaktran sinirlendim gözlerim birceden başkasını görmediğinden onun bana böyle davranması beni derinden etkilemişti tamam bu bi sevgi göstergesiydi ama o anki düşüncelerimin ne olduğu hakkında benim bile bi fikrim yoktu. otobüste tek kelime konuşmadım sadece gözlerine baktım sanki bi ara pişman gibi bi hali vardı ama bana yüz vermemeyi de kesmiyordu. herneyse çarşıdayız yürüyoruz ben baya baya sinirlenmeye başlamıştım artık ama kıza da hiçbişey diyemiyordum kırılmasını istemiyordum ham sevgiden olsa gerek. birce böyle davranmakta kararlımısın dedim. nasıl davranıyomuşumki hı dedi hani derler ya " burnundan kıl aldırmıyor" o biçimdi işte. çarşının ortasında ben sesli sesli bağırarak konuşuyorum "BiRCE SENi ÇOK SEViDiĞiMi BiLiYORSUN" birden birçok kişinin bize baktığını farkettim o kadar yüksek sesle söylemiştim demekki. tamam ya sakin ol gibisinden birkaç laf söyledi benim pek de sakin olmaya niyetim yoktu kaldıramıyordum öyle olmamızı