her gece ağlıyordum, çünkü bu his öldürüyordu beni ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum yalnızken ağlıyabiliyordum, insanların yanında ağlıyamıyordum gururluydum çünkü, ailemden biraz destek bekledim, pek destek alamasamda onlardan haklarını yememek lazım ailem sonuçta..

doktorla 5. seansımızdı ben ısrarla hislerimden bahsediyordum ona, ve ağır anksiyete bozukluğu paranoya teşhisi konulduktan sonra, ilaçları dayadı, uyku düzenim hiç bir zaman olmamıştır hala da yok, yaklaşık 5 adet farklı ilaç kullanıyordum 150mg civarında, ilaçları aldığımda hissizleşiyordum halsizleşiyordum, şimdi tek çare ölümdü bence.