daha o zamanlar küçüğüm taso, sporcu kağıdı, cıncık oynadığımız zamanlar. yine evden çıkarken cebime 10 tane cıncık aldım üst mahalleye vs atmaya gidiyorum biskiletle. mahallenin köşeyi döndüm bide ne görüyüm bizim komşunun kızlarını tofaşcılar kıstırmış gülüşüp eğleniyolar. hemen biskiletime atladığım gibi bizim evin yolunu tuttum .kızların annesi, mahallenin kadınlar cemiyetini toplamış gittiği dini sofbetleri bizimkilere anlatıyodu. bigibletten atladım teyze teyze senin kızı caminin köşede tofaşılar sıkıştırmış deyiverdim bi anda küçklük işte. annem hemen kızardı bozardı ama iş işten geçti. bende gülerek ayrıldım ordan üst mahalleye gittim bütün vsleri kaybettim sonra bi ses beni çağırıyo. evet evet bu annemin sesi. hemen biskiletime atladım evin yolunu tuttum. daha eve girer girmez enseme bi şaplak yedim. oydu kapının arkasında bekleyen kişi babamdı. orda bayağı bi dayadı döşedi benim gözler hemen yaşardı tabi. annem babamı iyice gaza getirdi yaptıklarımı 3 misline çıkarıp babama anlatıyo babamda buna karşılık olarak yeni dövüş teknikleri uyguluyo.en sonunda kurtuldum ama her tarafım perişan bittim.ama en çok üzüldüğüm içimi acıtan şey dayak falan değildi aslında aile heyeti bütün taso, sporcu kağıdı ve cıncıklarımı attılar en çok buna üzülüp ağlamıştım :D