adamsın panpa, gerçekten adamsın.

yıllarımı verdim karşılıksızca, ve şimdi şu son 5 ayda ona hiç yaklaşamadığım kadar yakınlaştım ama olmadı.

hayat bu kardeşim. evet belki de hayatta her şeyimizi verebileceğimiz, bir bakıma bu dünyada tek değer verdiğimiz ya da ömrü hayatımız boyunca böylesine önemseyeceğimiz nadir insanların bizler hakkında bu kadar kolay bir şekilde beklediğimiz duygular içinde olabilmesi çok kolay değil fakat o insanın yaşattığı duygular, gerek acı olsun gerek başka şeyler, bir insanı bu kadar mutlu edemezdi sanırım.

ve onunla istediğimiz mahiyette bir şeyler yaşasaydık belki unutabilirdik ama yaşanacak çok şey vardı diye düşünmek unutturmuyor işte. bu şehirden gitmeden önce onunla kar topu oynayamacağını bilmek ne koyuyor bir bilsen.

edit: ha bu arada yeniden şiir yazdırıyosun lan bana.

edit2: ulan eskiden 7-8 dize yazardım durmadan amk, şimdi 4 satırdan ilerisini göremiyorum fena paslanmışım.